26 lutego 2014 12:31 | O szkole

Szkoła Podstawowa w Szarowoli

Dzieje szkoły w Szarowoli wg dostępnych źródeł sięgają roku 1917. Powstała to polska szkoła z 4 oddziałami o 1 nauczycielu. Później podniesiono szkołę organizacyjnie do 2 nauczycieli. Nauka odbywała się w budynkach wynajętych.

W roku 1923 został oddany do użytku nowy budynek szkolny (drewniana szkoła). 

Przed wybuchem II wojny światowej w 1939r. szkoła organizacyjnie była II-stopniowa (kl. I –VI).

Od 1 X 1939r. do wiosny 1940r. w budynku szkolnym została otwarta polska szkoła przez władze niemieckie. Wiosną 1940r. urzędowo w lokalu szkolnym mieściła się szkoła polska i ukraińska. Każda zajęła jedną klasę, stąd nauka odbywała się na dwie zmiany. Tak trwało do dnia 7 IV 1943r.

Od dnia 7 IV 1943r. nauka w szkole została przerwana.

13 lipca 1943r. szkoła została zamieniona na placówkę obronną. Niemcy kazali obsypać ją dokoła piaskiem do wysokości okien, co spowodowało obgnicie szalówki i niektórych podwalin.

Naukę wznowiono 1 IV 1945r. Budynek szkoły był bardzo zniszczony. Powstały klasy I –VI z liczbą ponad 150 uczniów. W 1950r. było sześć klas, a w 1951 siedem klas szkoły podstawowej. Od roku 1966/67 szkoła stała się szkołą ośmioklasową.

Pierwszym nauczycielem w Polsce Ludowej był Stanisław Carowicz. Zorganizowano 3 klasy o ilości 86 uczniów. Z dniem 20 X 1945r. Stanisław Carowicz zostaje przeniesiony do Szkoły Powszechnej w Zielonem, zaś do Szarowoli przybywa dwoje nauczycieli: Ewa Jakubowska i Władysław Jakubowski, który to obejmuje obowiązki kierownika szkoły.

Wielką trudnością w nauczaniu było brak podręczników i pomocy naukowych.

W latach 1948 -1952 kl. III i kl. IV uczęszczała  do Pańkowa z powodu braku pomieszczenia.

Państwo Jakubowscy pracowali w Szarowoli 30 lat. Na zakończenie roku szkolnego 1974/75 odeszli na emeryturę. Należy tu wspomnieć pana Władysława Jakubowskiego, kierownika szkoły, gdyż wielu mieszkańców wsi, absolwentów tej szkoły doskonale pamięta cóż to był za niezwykły człowiek. Przyszedł do pracy prosto z frontu w mundurze wojskowym. Miał wszechstronne uzdolnienia, uczył języka polskiego, matematyki, fizyki, chemii, grał na mandolinie, pięknie malował, wszystkie przybory do doświadczeń z fizyki i chemii wykonywał sam, robił zastrzyki, tamował krwotoki. Wiedzę tę posiadał, ponieważ przyjaźnił się z doktorem Januszem Peterem, naprawiał radia, prowadził teatr wiejski.

W szkole był wysoki poziom nauczania. Pan Jakubowski bardzo dobrze przygotowywał uczniów do egzaminów wstępnych do szkół średnich, wszyscy się dostawali.

Po odejściu pana Jakubowskiego dyrektorem szkoły w 1975r. została p. Czesława Matuszak. Jej priorytetem  było utrzymać tak wysoki poziom nauczania w szkole.

Nauka odbywała się w przybudówce w remizie, w „Gargołówce”, u Kudyby, u Wora, u Bartoszyka, u Mroza, u Świderka.

Było to wielkim utrudnieniem, w szczególności dla nauczycieli, którzy biegali na lekcje do tych domów, a były one położone w odległości ok. 1 km.

Pomysł budowy nowej szkoły zrodzi się w 1981r. Wtedy to delegacja rodziców pojechała do kuratorium z prośbą o wyrażenie zgody na budowę nowej szkoły. Powołano Społeczny Komitet Budowy Szkoły, który liczył 34 osoby.

W latach 1982-1987 gromadzono fundusze, materiały budowlane, ok. 300 osób społecznie zajęło się transportem i pracami z tym związanymi. W 1987r. wylano fundamenty pod budowę nowej szkoły. Również był to czyn społeczny ok. 120 mieszkańców wsi. Nastąpiła przerwa w budowie. Brak było zainteresowania władz gminy w budowę szkoły, nie było wsparcia, w związku z tym fundamenty przysypano ziemią.

2 września 1990r. stał się historycznym wydarzeniem, ponieważ po wielu latach do szkoły wróciły lekcje religii.

Kłopoty lokalowe częściowo rozwiązały się, kiedy podjęto decyzję o przystosowaniu tzw. „biurowca po spółdzielni produkcyjnej” na potrzeby szkoły. W grudniu 1991r. opuszczono starą drewnianą szkołę i uczniowie zaczęli uczyć się w budynku po spółdzielni.

Dyrektorem wówczas była p. Łucja Wór.

Był z tym jednak duży problem, ponieważ piętro budynku było przeznaczone na mieszkania, dało się tylko uzyskać 2 duże sale lekcyjne, a inne były tak małe, że mieściło się zaledwie kilka ławek. Nie mniej jednak warunki się poprawiły, przynajmniej toalety były na miejscu. Nauka odbywała się w tym budynku przez 10 lat do 2001r.

         Kiedy okazało się, że w budynku po spółdzielni w piwnicach stoi woda, wiosną nawet wylewała się drzwiami parteru i wymagany był remont od podstaw, powrócono do  kontynuacji budowy szkoły. Był to rok 1995. Dyrektorem był p. Edward Matuszak. Odkryto fundamenty. Wykonano podpiwniczenie szkoły – wszystkie prace z tym związane wykonano społecznie. Urząd Gminy przeprojektował projekt budowy szkoły, zajął się dokończeniem budowy. Wykonała to firma z Lubaczowa, nadzór budowlany prowadził p. Tadeusz Bartecki. 29 grudnia 2001r. odbyła się uroczystość otwarcia nowej szkoły, tej w której uczymy się obecnie. Dyrektorem wówczas był p. Stanisław Droździel.

         Szkoła przeżyła wiele reform oświatowych. Ostatnia z nich, którą przeprowadzono 1999r. zmieniła ośmioklasową podstawówkę w sześcioklasową. Uczniowie nasi zmuszeni byli uczęszczać do gimnazjów tomaszowskich.

Bardzo ważnym wydarzeniem w historii szkoły był rok 2003. Rada Gminy podjęła uchwałę o powołaniu Zespołu Szkół Publicznych, w skład którego weszła Szkoła Podstawowa i Publiczne Gimnazjum w Szarowoli. Ważnym dla społeczności szkolnej całego zespołu było podjęcie starań o nadanie szkole imienia.  Z wielu pomysłów wybrano ten, który według większości był najlepszy. 18 maja 2005r. Zespołowi Szkół Publicznych w Szarowoli, uchwałą Rady Gminy Tomaszów Lub., nadano imię Papieża Jana Pawła II. Głównym inicjatorem nadania imienia był ks. Krzysztof Kłos. Dla społeczności szkolnej postać patrona jest bardzo ważna, dlatego kultywujemy pamięć o tym wielkim Polaku, Janie Pawle II. Do tradycji szkolnej weszły już na dobre gminne konkursy wiedzy o Papieżu, konkursy plastyczne, multimedialne.

         W roku 2015r. obchodziliśmy 10 rocznicę nadania szkole imienia Papieża Jana Pawła II.

Prze 12 lat proces dydaktyczny i wychowawczy w szkole wspierany jest przez autorytet Patrona. Wciąż odkrywamy i przypominamy Jana Pawła II na nowo. Praca wokół Patrona dostarcza nam wiele radości i satysfakcji, a przynależność do Rodziny Szkół Jana Pawła II diecezji zamojsko-lubaczowskiej zobowiązuje do godnego reprezentowania szkoły w kraju.

         Nasza szkoła jest szkołą nowoczesną, przyjazną, życzliwą dzieciom i ich rodzicom. Placówka jest środowiskowa, aktywnie działająca nie tylko na płaszczyźnie edukacyjnej i wychowawczej, ale także kulturalnej, artystycznej, turystycznej i charytatywnej. Nauczyciele naszej szkoły zawsze starają się wyjść naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom uczniów. Dbają o wszechstronny rozwój każdego dziecka.

  

                                               Opracowała Anna Romańczuk - dyrektor szkoły